XXY W KINACH OD 11 STYCZNIA 2008

"XXY" w argentyńskich kinach okazał się sukcesem u widzów i krytyków, gromadząc przed ekranami ponad 200 tysięcy widzów.
xxy
xxy
XXY podejmuje trudny temat hermafrodytyzmu. Bohaterka/em jest 15 letnia/i Alex, która/y w wyniku anormalnego zespołu chromosomów jest zarówno chłopcem, jak i dziewczyną. Film opowiada o jej/jego pierwszych seksualnych doświadczeniach oraz problemach, które będą miały wpływ na życie jej/jego samej/ego, jak i jej/ego rodziny.

Już od pierwszego spojrzenia widz czuje, że Alex kryje w sobie tajemnicę. Tuż po jej/jego narodzinach, rodzice postanowili opuścić Buenos Aires i przenieść się do Urugwaju, do położonego na wydmach drewnianego domu. Para znajomych z Buenos Aires, wraz z 16-letnim synem Álvaro, przyjeżdża do nich w odwiedziny. Ojciec Álvaro jest chirurgiem plastycznym, który przyjmuje zaproszenie tylko dlatego, że jako lekarz martwi się o zdrowie Alex. Nieuniknione wzajemne przyciąganie się nastolatków, zmusza rodziców do stawienia czoła największym lękom... Całe miasto zaczyna plotkować, a Alex uchodzi w oczach innych za dziwoląga. Zainteresowanie jej osobą przez obcych ludzi staje się niebezpieczne.

Trudny temat w filmie potraktowany jest bardzo subtelnie. Reżyserka nie osądza postaw bohaterów, chociaż wyraźnie daje do zrozumienia, że chciałaby, by ludzie mieli wolność wyboru w tolerancyjnym i pełnym zrozumienia środowisku.

Większość ludzi nie zdaje sobie sprawy, że część dzieci rodzi się ze schorzeniem znanym jako niejednoznaczność tożsamości płciowej. „Nie ma nic gorszego niż bać się własnego ciała” - powiedział mi to chłopiec, któremu udało się przejść przez proces „normalizacji”. Dorastał on z chirurgicznymi bliznami na ciele. Kastracja i strach przed niejednoznacznością tożsamości płciowej staje się metaforą wszystkich amputacji, które są wynikiem strachu przed byciem innym.
Lucía Puenzo
„XXY” Lucii Puenzo to subtelne i przenikliwe studium młodzieńczego lęku – wywołanego czymś więcej niż tylko mglistym uczuciem, które bada psychiczne piętno problemu niejednoznacznej seksualności.

Obraz Puenzo na pewno ma wiele wspólnego ze standardowym przedstawieniem konfliktu dziecko-rodzic, ale wrażliwe podejście do delikatnego tematu sprawia, że film zapada w pamięć.

/.../ Nastoletnia Alex (Ines Efron) przenosi się wraz z rodzicami z Argentyny do Urugwaju. Pomimo zwiastującego problematykę tytułu, nie od razu poznajemy przyczynę przeprowadzki i wyraźnego wyobcowania Alex, która/który okazuje się hermafrodytą.

Wchodząc w wiek dojrzewania, Alex musi zdecydować o swojej przyszłości. Jednak podjęcie decyzji komplikuje przybycie przyjaciół rodziny: chirurga plastycznego Ramiro (German Palacios), Eriki (Carolina Pelereti ) i ich syna Alvaro (Martin Piroyanski). Ledwie przyjeżdżają, Alex od razu proponuje Alvaro seks. W międzyczasie rozwala nos miejscowemu chłopakowi o imieniu Vando (Luciano Nobile), który robi niestosowne uwagi na temat jej płci. /.../

Wszystko pokazane jest bez zbytecznych stylizacyjnych cudów – długie ujęcia w prawdziwym stylu nowego argentyńskiego kina: nastrojowe kadry – plaża, wiatr oraz nieliczne, ale pełne emocji, dialogi (jesteśmy świadkami zaledwie kilku intymnych rozmów). Technicznie najlepsza jest długa nocna scena na plaży, podczas której Alex, Alvaro i Vando przez parę minut po prostu siedzą pogrążeni w ciszy, ciężkiej od niedających się wyrazić uczuć.

Film ukazuje przepaść między światem dorosłych z ich małostkową rywalizacją, a dzieciakami odkrywającymi swoją seksualność /.../.

Aktorzy zagrali znakomicie; szczególnie Efron i Piroyanski, wykorzystując subtelności scenariusza, trzymają nas w napięciu, w miarę jak toczy się ich gra w kotka i myszkę, a ich przyjaźń dojrzewa. Ani przez chwilę nie wątpimy w dwuznaczną seksualność bohaterki Efron, zaś Piroyanski budzi wiele współczucia.

Darin w roli ojca, który chce jak najlepiej dla swojego dziecka, ale nie bardzo może uporać się z prawdą o Alex, jest swoiście niepokojący. Bierze na siebie jeden z głównych tematów filmu, rzucającego krytyczne światło na deklaracje rodziców, którzy twierdzą, że mają na uwadze przede wszystkim dobro swojego dziecka, podczas gdy z hipokryzją kontrolują jego życie seksualne zgodnie z własnymi lękami i uprzedzeniami. /.../

Variety
Data publikacji w portalu: 2008-01-08
reżyseria
Lucía Puenzo

scenariusz
Lucía Puenzo
(na podstawie opowiadania "Cynizm" Sergio Bizzio)

Dystrybucja w Polsce
AP Mañana
OPINIE I KOMENTARZE+ dodaj opinię  

ivo2008-02-08 19:18
świetny film

lukri2008-02-19 15:13
mam 17 lat jak myślicie czy moge się wybrać ?

eri2008-03-11 10:52
rewelacja!

mAnDeLa2008-03-31 20:21
W ko?cu uda?o mi si? wybra?. WARTO

nie2008-04-18 20:53
nie wybieraj sie

aurinko2008-05-28 17:43
widzialam ten film, jest dobry. wskazany dla 17-latki jak najbardziej.

wiosennagwiazda2008-06-15 16:00
Smutny... a dla 17 nastolatki s?dz? przeciwskaza? nie ma..hmm.

hej_ka2008-10-05 20:40
dobry lecz nie rewelacyjni- warty uwagi ze wzgledu na mala ilosc filmow o takiej tematyce

alicja2009-01-24 16:49
film wart obejrzenia ..! polecam .!

salanderlis2010-07-21 11:19
dziwny, trudny, smutny, niewygodny, nie dla każdego. polecam.

happyplus2010-07-21 13:18
Wlasnie, ze dla kazdego!


Dopisywanie opinii, tylko dla zarejestrowanych użytkowniczek portalu

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się!

Witaj, Zaloguj się

Artykuły zoologiczne na Ceneo

NAPISZ DO NAS

Masz uwagi, zauważyłaś błędy na tej stronie?
A może chciałabyś opublikować swój tekst?
- Napisz do nas!

FACEBOOK

Zapraszamy na nasz profil Facebook
© KOBIETY KOBIETOM 2001-2024