Miłe, martwe dziewczyny ***

Wstrząsająca historia dwóch młodych kobiet, które wynajmują mieszkanie w Zagrzebiu. Budynek zamieszkują postacie rodem z horroru – lekarz, który przeprowadza na strychu nielegalne aborcje i jego niemy syn; wymęczona żona z gromadką dzieci i mężem, który bije ją średnio raz w tygodniu; stary mężczyzna ukrywający w mieszkaniu rozkładające się ciało zmarłej żony, prostytutka oraz młodzieniec znęcający się nad Cyganami. Wszystko zaczyna się, gdy sąsiedzi odkrywają orientację seksualną bohaterek. Okazuje się, że o ile tolerowana może być patologia, skrobanki na poddaszu czy prostytucja, o tyle dwie sympatyczne, nikomu nie przeszkadzające dziewczyny, których jedyną „winą" jest to, ze są lesbijkami, są piętnowane i prześladowane.

„Miłe martwe dziewczyny” to obraz-pigułka współczesnej, powojennej Chorwacji. Jeden budynek i jego mieszkańcy, a obraz patologii i zachowań typowych dla całości.

Ten wstrząsający w swojej wymowie film jest bardzo pięknie zrealizowany. Nasycone ciemnymi, mocnymi barwami zdjęcia, mroczna sceneria starej, obdrapanej kamienicy, jedność miejsca, akcji i bohaterów jak w antycznej tragedii, świetnie scharakteryzowane postacie, a do tego piękne, wysublimowane sceny miłosne. Oszczędna, skondensowana forma, nasycona raczej pełnymi napięcia scenami, niż słowami. Film Dalibora Matanica jest chorwackim kandydatem do Oskara.