White Oleander****

Biały oleander jest kwiatem pięknym i subtelnym. Jednak za fasadą miłego dla oka widoku kryje się trucizna, która potrafi zabić. Taka jest właśnie główna bohaterka nowego filmu Petera Kosminsky'ego, opowiadającego o dojrzewaniu Astrid, córki artystki-morderczyni o imieniu Ingrid. Obraz, składający się z prezentacji rodzin zastępczych, do których zostaje skierowana nastolatka po uwięzieniu matki, zdominowała postać właśnie tej dumnej i bezwzględnej kobiety. Osoba Ingrid powraca niczym elektryzujący refren. Żadna z zaproponowanych młodej dziewczynie nowych wersji opiekunki nie wydaje się równie ciekawa. Świętobliwa, ale niezmiernie zazdrosna Starr (Robin Wright Penn) próbuje zabić Astrid, a nieporadna życiowo Claire (Renee Zellweger) budzi współczucie. Żadna z nich nie jest jednak nawet cieniem biologicznej matki Astrid, kreowanej na współczesną następczynię wojowniczych żon Wikingów. Nic więc dziwnego, że postawa Ingrid względem życia minowolnie budzi podziw ale takze przeraza. Nie dziwi fakt, iż nastolatka pozbawiona we wczesnym dzieciństwie ojca, tak łatwo poddaje się magnetyzującej sile tej niebezpiecznej kobiety.

Intencją reżysera zdaje się być próba zepchnięcia postaci matki na drugi plan, tak aby widz mógł spokojnie przyglądać się koncertowym popisom młodej Alison Lohman, grającej Astrid. Próżny trud, bowiem tak jak było w przypadku "Milczenia owiec", największą uwagę przykuwa zimny i opanowany morderca przedstawiany zza więziennych krat. Tym razem jest on dodatkowo zapakowany w atrakcyjne ciało Michelle Pfeiffer. Takie połączenie ciężko zlekceważyć, zważywszy na to, że rola aktorki należy do najlepszych w jej karierze. W ten sposób film, który z założenia ma obrazować ciężką drogę dojrzewania w nietypowych warunkach i próby wykreowania własnego światopoglądu, zamienia się w studium egoizmu niezwykłej kobiety.