A moim prywatnym zdaniem u wiekszości osób orientacja jest stała i nezmienna, u innych natomiast potrafi się zmnienić... Uważam tylko , że "przełącznik" jest w głowie a nie w ser.. U mnie zmieniała się już wiele razy... Nie wiem tylko czy można to nazwać wyborem, skoro tak niewielki wpływ mam na swoją orientację....
A nie sądzisz, że to, iż jest zmienna też jest już ustalone? Chodzi mi o to, niekonieczne "ustalone" równa się czarne, albo białe. Ustalone może być też to, że ktoś jest np. biseksualny, ale w danym momencie może być tak, a nie inaczej ukierunkowany.
Orientacja nie jest zależna od włącznika "chcę/nie chcę", ale też nie zawsze musi być tak klarowna i oczywista i wcale nie jest to czymś złym.
A co do stwierdzenia, że przełącznik jest w głowie - z tym się nie zgodzę. W głowie może dziać się dużo, ale uczucia są uczuciami. W głowie się ustala, akceptuje, bądź wypiera, a w sercu dzieje się wszystko to, co stanowi podstawy. Czyli: jeśli się zakochasz, to głową albo pomożesz, albo zepsujesz, ale tylko głową kochać się nie da.
Powiem Wam, że ostatnio przeczytałam, że jakiś pan psycholog stwierdził, że nie da się wybrać orientacji, że pewne w stu procentach jest to kim jesteśmy i koniec kropka. Chciałabym wiedzieć jakie jest Wasze zdanie na ten temat. Ja np. miałam tak, że spodobała mi się jedna dziewczyna, po czym obejrzałam parę ciekawych filmów i jak tak myślałam o tym przez cały ostatni rok to doszłam do wniosku, że wolałabym być z kobietą i tak jakby zaczęłam się przestawiać z mężczyzn na kobitki.. Czy to nie jest przypadkiem wybór ? To nie jest tak, że czułam to od zawsze.. Czy miałyście może taką sytuację, że byłyście na pograniczu i po prostu obrałyście jedną drogę ? Osobiście mam wrażenie, że w sercu jest pewnego rodzaju przełącznik i jak rok temu patrzyłam na facetów mijanych na ulicach, tak teraz patrze na same dziewczyny.. 
Nie wyobrażam sobie teraz być z facetem 
