Dlaczego lesbijki nie budują domów?

Witam Drogie Panie!

Pragnę podzielić się z Paniami pewnym spostrzeżeniem, wnioskiem, który wyciągnęłam z obserwacji tak zwanego: środowisko lesbijskiego.
Otóż, Drogie Panie - przyglądając się Wielkim Miłościom Kobiety do Kobiety - Miłościom, trwającym często nie dłużej jak pół roku i ciągłą za Tą Miłością pogonią, doszłam do wniosku, że tak naprawdę lesbijki ani przez moment nie podejmują świadomej próby stworzenia regularnego związku z drugą kobietą. Te Wielkie Miłości rozkwitają w równie zastraszającym tempie, jak i więdną.

Dlaczego?

Bo, NIE SPRZYJAJĄ OKOLICZNOŚCI - nietolerancyjni rodzice, którzy o niczym nie wiedzą, a my wciąż jesteśmy na ich garnuszku i z jakiegoś powodu nie możemy wyobrazić sobie z tym garnuszkiem rozstania?
Bo, nasza Ukochana wcale do nas NIE PASUJE - a my jesteśmy z nią, żeby tylko NIE BYĆ SAME i pod bokiem Naszej Drugiej Połówki szukamy Połówki Trzeciej?
Bo, przy nieumiejętności trzeźwej oceny sytuacji, ZAKOCHUJEMY się w Tej, Która Się Do Nas Uśmiechnęła i nie bacząc NA NIC, brniemy niczym ślepe krety w coraz ciemniejsze i węższe Korytarze Wyśnionych Nonsensów o Wielkim Szczęściu?
Bo, uważamy się za TAK NIEATRAKCYJNE (wizualnie, intelektualnie, kulturowo - jakkolwiek), iż żadna rozsądnie myśląca kobieta nie powinna się nami zainteresować, a jeśli już taka stanie na naszej drodze, to z pewnością (tak zakładamy) jest to tylko jakaś przypadkowa styczna i nasze drogi rozejdą si,ę zanim Ona w ogóle nas dostrzeże.
bo, bo... bo istnieje tysiące powodów, dla których - czy to ze strachu, braku samoakceptacji, wygodnictwa czy zupełnej nieświadomości swoich pragnień... tak?

No, jak to z nami jest Drogie Panie? Czy mogą mi Panie odpowiedzieć na pytanie:

DLACZEGO LESBIJKI NIE BUDUJĄ DOMÓW?

Nie tych w sensie budynku, ale tych z dzbankiem na kwiaty, szafą na dwie osoby, dużym małżeńskim łożem i kompletnym śniadaniowym zastawem naczyń?

Drogie Panie, MY NIE REZERWUJEMY W NASZYM ŻYCIU MIEJSCA DLA DRUGIEJ OSOBY i to jest FAKT.

Dlaczego?
Czy to dlatego, że nie "wiąże nas święty węzeł małżeński"?
Dlatego, że i tak nasza rodzina i znajomi CHOĆBY NIE WIEM CO, nie zobaczą w kobiecie przy naszym boku naszego towarzysza do grobowej deski - wiecie:" (...) w zdrowiu, radości, chorobie i smutku..."?
Czy może wzajemnie nie ufamy sobie na tyle, by (poza tymi "unisono-momentami") zaoferować SIEBIE w pełnym tego słowa znaczeniu i poprosić o TO SAMO naszą wybrankę?

Wiem, wiem... być może czekacie na tę Jedną Jedyną... ale dlaczego w takim razie, PÓKI CO nie próbujecie tworzyć chociażby SPOŁECZNEGO UKŁADU, opartego na wzajemnej pomocy, finansowym wsparciu i podziale codziennych obowiązków?
Dlaczego w emocjonalnej sferze naszego życia jest albo Bardzo Dobrze albo Wcale?
Dlaczego w naszej homoseksualnej społeczności, tak jak wśród heteroseksualistów, nie funkcjonuje - przyznaję, bardzo stereotypowy, ale dla niektórych z nas zbawienny - OBOWIĄZEK BUDOWANIA DOMU?

hm...?